52. azərbaycanı türkiyənin arxa bağçası zənn edən qismi türkiyəyə qarşı neqativ düşüncəli yazarlardan yola çıxaraq biricik padşahları kimi "ben bir daha davosa ıhm sözlüyə gelmem!" deyərək sözlüyü tərk edirlər - təbii ki, söyüşləri də əksik olmur.

birincisi, heç kəs heç kəsi sevmək məcburiyyətində deyil, əziz türkiyəli yazarlar.
ikincisi, türkiyə türklüyün mərkəzi deyil, bir azərbaycan türkü türkiyəni sevmirsə bu onu türk düşməni, özünü tanımayan post soviet scum etmir.
üçüncüsü, tarixin bir yerlərində yollarımız ayrılıb, bu da istər kultura, istərsə də düşüncə tərzi olaraq bizi bir-birimizdən fərqləndirib. siz öz içinizdə milyon yerə parçalanmışkən, fərqli bir ölkənin insanının sizə oxşamağını gözləmək saflıqdır.
dördüncüsü, əvvəlcə də dediyim kimi bizim özümüzə aid yaxşı-pis bir ölkəmiz, öz ləhçəmiz, adət-ənənələrimiz var. bura gəlib "ay siz niyə q, x işlədirsiniz, türklüyə dönün!1!!, rus hərfləri [hahah] işlətməyin!!11!" filan kimi malca fikirlər iləri sürməyin, çünki o çox sahibləndiyiniz əlifba türkün deyil, latın əlifbasıdır.
beşincisi, dönün bir ətrafınıza baxın. sevdiyiniz və ya sizi sevən başqa bir ölkə varmı? yoxdur bəli, bəs buna səbəb nədir? xeyr, səhv tapdınız, insanlar sizə sırf türk olduğunuz üçün nifrət etmir, kibirli olduğunuz üçün sevilmirsiniz.

conclusion olaraq, çuvalduzu özünüzə batırmağı bacarmadığınız sürecə sevilməməyə məhkumsunuz. ha bir də xatırlatmaq istəyirəm ki, mənim ölkəm mənimlə yaşıddır, sizin ölkəniz isə 100 yaşındadır. türkiyəni azərbaycanla müqayisə etmək, 5 yaşında uşaqla 50 yaşında bir adamın davranışlarını müqayisə etməklə eynidir.
nəysə bəsdi bu qədər, tscüss.